ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ, ΣΑΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ, ΤΟ ΣΤΡΕΣ.
Σε μια έρευνα που είχαν κάνει από κοινού το Harvard medical sclool και το MIT διατυπωνόταν η άποψη ότι το 80% των ασθενειών μας προέρχονται από το στρες και το υπόλοιπο 20% είναι γενετικό.
Αυτό ακριβώς δείχνει και το ποιός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της υγείας μας και πόσο τον έχουμε παραβλέψει... Είναι δε γεγονός, ότι, στην εποχή μας, διαστάσεις «επιδημίας» έχουν πάρει οι ψυχοσωματικές ενοχλήσεις. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι μισοί από τους προσερχόμενους στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων έχουν εκδηλώσει ένα σωματικό σύμπτωμα, το οποίο σχετίζεται με την ψυχολογική τους κατάσταση. Τι είναι όμως το Στρες και πώς δημιουργείται; Η «αντίδραση μάχης ή φυγής», γνωστή επίσης ως «αντίδραση στο στρες», αναφέρεται ως μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού όταν προκύψει κάποια απειλή είτε σωματική είτε ψυχολογική. Η «αντίδραση μάχης ή φυγής» περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1920 από τον Αμερικανό φυσιολόγο Walter Cannon. Ο Cannon συνειδητοποίησε ότι μια αλυσίδα γρήγορων αντιδράσεων στο σώμα προκαλούν την κινητοποίηση του οργανισμού με σκοπό να αντιμετωπίσει μια κατάσταση κινδύνου. Η «αντίδραση στο στρες» ουσιαστικά προετοιμάζει το σώμα είτε να πολεμήσει είτε να αποφύγει την απειλή. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη αντίδραση μπορεί να προκληθεί τόσο από μια πραγματική όσο και από κάποια φανταστική απειλή. Αξίζει να σημειωθεί ότι το στρες, σε κανονικά επίπεδα, είναι ένας υγιής έμφυτος μηχανισμός, που στοχεύει στην επιβίωση του ατόμου, ενισχύοντας και επισπεύδοντας τις αντιδράσεις του σε στιγμές κινδύνου ή αβεβαιότητας. Για τους περισσότερους από εμάς, το στρες αρχίζει να αποτελεί πρόβλημα όταν συναντάται σε υψηλά επίπεδα και για μεγάλες χρονικές περιόδους. Πολλοί πιστεύουν ότι ένα υγιές ανθρώπινο σώμα θα μπορούσε να είναι σε θέση να λειτουργεί μέχρι και 120 χρόνια πριν αρχίσουν τα όργανα σταδιακά να επιβραδύνουν και σταματήσουν. Το στρες επιταχύνει την παρακμή και στην πραγματικότητα βλάπτει κάποια όργανα και επιταχύνει τη φθορά τους. Όταν βιώνουμε έντονο στρες ή βρισκόμαστε σε μια μακροχρόνιο περίοδο στρες, η ροή της ενέργειας μας (το ηλεκτρομαγνητικό μας φορτίο) δεν μεταφέρετε ομαλά μεταξύ των ενεργειακών μας καναλιών (μεσημβρινοί) με αποτέλεσμα να δημιουργείται συμφόρηση στην ροή της ενέργειας μας σε διάφορα σημεία ή όργανα. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί υπερλειτουργία ή υπολειτουργία των κυρίων οργάνων του σώματος μας με αποτέλεσμα την ασθένεια μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Κάποιες από τις συνήθεις συνέπειες του στρες στον οργανισμό μας είναι και οι παρακάτω. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το στρες μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που γερνάμε. Μια έρευνα συνέκρινε το DNA μητέρων που αντιμετώπιζαν στρες με γυναίκες που δεν εμφάνιζαν άγχος. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι συγκεκριμένη περιοχή των χρωμοσωμάτων εμφάνιζε την επίδραση της επιταχυνόμενης γήρανσης. Το στρες φάνηκε να επιταχύνει τη γήρανση περίπου κατά 9 έως 17 επιπλέον χρόνια. Επίσης το στρες μπορεί να συνδυάζεται με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμου στρες δεν κατορθώνουν να χαλαρώσουν και οδηγούνται σε εξάντληση. Σε αυτή την περίπτωση, ο οργανισμός έχει καταπονηθεί και δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Ίσως από τις πιό σημαντικές και επικύνδυνες αντιδράσεις του οργανισμού στο υπερβολικό στρες είναι η κόπωση και το αδύναμο ανοσοποιητικό σας σύστημα. Παράλληλα, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι το στρες συρρικνώνει το θύμο αδένα μας, τον αδένα εκείνον δηλαδή που παράγει τα λευκά αιμοσφαίρια που καταπολεμούν τις λοιμώξεις και αυτό με τη σειρά του βλάπτει τα τελομερή, τα γονίδια δηλαδή που βοηθούν στην αναπαραγωγή των κυττάρων του ανοσοποιητικού.
Αυτό ακριβώς δείχνει και το ποιός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της υγείας μας και πόσο τον έχουμε παραβλέψει... Είναι δε γεγονός, ότι, στην εποχή μας, διαστάσεις «επιδημίας» έχουν πάρει οι ψυχοσωματικές ενοχλήσεις. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι μισοί από τους προσερχόμενους στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων έχουν εκδηλώσει ένα σωματικό σύμπτωμα, το οποίο σχετίζεται με την ψυχολογική τους κατάσταση. Τι είναι όμως το Στρες και πώς δημιουργείται; Η «αντίδραση μάχης ή φυγής», γνωστή επίσης ως «αντίδραση στο στρες», αναφέρεται ως μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού όταν προκύψει κάποια απειλή είτε σωματική είτε ψυχολογική. Η «αντίδραση μάχης ή φυγής» περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1920 από τον Αμερικανό φυσιολόγο Walter Cannon. Ο Cannon συνειδητοποίησε ότι μια αλυσίδα γρήγορων αντιδράσεων στο σώμα προκαλούν την κινητοποίηση του οργανισμού με σκοπό να αντιμετωπίσει μια κατάσταση κινδύνου. Η «αντίδραση στο στρες» ουσιαστικά προετοιμάζει το σώμα είτε να πολεμήσει είτε να αποφύγει την απειλή. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη αντίδραση μπορεί να προκληθεί τόσο από μια πραγματική όσο και από κάποια φανταστική απειλή. Αξίζει να σημειωθεί ότι το στρες, σε κανονικά επίπεδα, είναι ένας υγιής έμφυτος μηχανισμός, που στοχεύει στην επιβίωση του ατόμου, ενισχύοντας και επισπεύδοντας τις αντιδράσεις του σε στιγμές κινδύνου ή αβεβαιότητας. Για τους περισσότερους από εμάς, το στρες αρχίζει να αποτελεί πρόβλημα όταν συναντάται σε υψηλά επίπεδα και για μεγάλες χρονικές περιόδους. Πολλοί πιστεύουν ότι ένα υγιές ανθρώπινο σώμα θα μπορούσε να είναι σε θέση να λειτουργεί μέχρι και 120 χρόνια πριν αρχίσουν τα όργανα σταδιακά να επιβραδύνουν και σταματήσουν. Το στρες επιταχύνει την παρακμή και στην πραγματικότητα βλάπτει κάποια όργανα και επιταχύνει τη φθορά τους. Όταν βιώνουμε έντονο στρες ή βρισκόμαστε σε μια μακροχρόνιο περίοδο στρες, η ροή της ενέργειας μας (το ηλεκτρομαγνητικό μας φορτίο) δεν μεταφέρετε ομαλά μεταξύ των ενεργειακών μας καναλιών (μεσημβρινοί) με αποτέλεσμα να δημιουργείται συμφόρηση στην ροή της ενέργειας μας σε διάφορα σημεία ή όργανα. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί υπερλειτουργία ή υπολειτουργία των κυρίων οργάνων του σώματος μας με αποτέλεσμα την ασθένεια μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Κάποιες από τις συνήθεις συνέπειες του στρες στον οργανισμό μας είναι και οι παρακάτω. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το στρες μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που γερνάμε. Μια έρευνα συνέκρινε το DNA μητέρων που αντιμετώπιζαν στρες με γυναίκες που δεν εμφάνιζαν άγχος. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι συγκεκριμένη περιοχή των χρωμοσωμάτων εμφάνιζε την επίδραση της επιταχυνόμενης γήρανσης. Το στρες φάνηκε να επιταχύνει τη γήρανση περίπου κατά 9 έως 17 επιπλέον χρόνια. Επίσης το στρες μπορεί να συνδυάζεται με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμου στρες δεν κατορθώνουν να χαλαρώσουν και οδηγούνται σε εξάντληση. Σε αυτή την περίπτωση, ο οργανισμός έχει καταπονηθεί και δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Ίσως από τις πιό σημαντικές και επικύνδυνες αντιδράσεις του οργανισμού στο υπερβολικό στρες είναι η κόπωση και το αδύναμο ανοσοποιητικό σας σύστημα. Παράλληλα, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι το στρες συρρικνώνει το θύμο αδένα μας, τον αδένα εκείνον δηλαδή που παράγει τα λευκά αιμοσφαίρια που καταπολεμούν τις λοιμώξεις και αυτό με τη σειρά του βλάπτει τα τελομερή, τα γονίδια δηλαδή που βοηθούν στην αναπαραγωγή των κυττάρων του ανοσοποιητικού.
Υπάρχει όμως σήμερα ένας ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος για να καταπολεμήσουμε το στρες και αυτός είναι με την μέθοδο του Βιοσυντονισμού με την οποία μπορούμε να χαλαρώνουμε και να ξεκουράζουμε το νευρολογικό μας σύστημα! Ο Βιοσυντονισμός, όπως το λέει και η λέξη του, συντονίζει ένα "πρεσαρισμένο" νευρολογικό σύστημα και φέρνει την υπερβολική δράση του σε μία φυσιολογική κατάσταση. Και παρόλο που μπορεί να μειώνει την ένταση δεν φέρνει σαν παρενέργεια την αντίθετη δράση της αδράνειας και του λήθαργου (όπως είναι συχνά η παρενέργεια από κλασικά χαλαρωτικά φάρμακα), αλλά απλά φέρνει μια εξισορρόπηση. Ο βιοσυντονισμός έχει την ιδιότητα να διαβάζει (μετράει) τις επιμέρους και κατά τόπους συχνότητες και ταλαντώσεις του ηλεκτρομαγνητικού μας πεδίου και κατόπιν να στέλνει ως εξισορρόπηση τα ακριβώς αντίθετα ( τα ίδια αντεστραμμένα) ηλεκτρομαγνητικά σήματα με αποτέλεσμα την ενεργειακή μας ισορροπία. Τα αποτελέσματα δεν είναι αμέσως διανοητικά αντιληπτά. Και αυτό γιατί ο νους μας δεν είναι συνηθισμένος σε τέτοιου είδους επεμβάσεις οπότε δεν γνωρίζει τι να παρατηρήσει και έτσι απλά διαπιστώνουμε ότι αισθανόμαστε πολύ καλύτερα μετά από μία τέτοια παρέμβαση με βιοσυντονισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου